بیایید بر خجالت های اربابمون گریه کنیم ...

میگفت؛ جسم علی اصغر رو زیر عبا گرفته بود ،

یه قدم می رفت سمت خیمه ها و برمی‌گشت ...

نمی‌دونست جواب رباب رو چی بده !؟!؟

خجالت می‌کشیـــد ...

{بسم الله}

باز هم میروند

ساده

با احساس

اما

اینبار

از یادها ...

یه بار آقای قرائتی گفت: من بلد نیستم روضه بخونـــم
فقط چند تا جمله میگــم:

آخه آدم امامشو میکشــه؟
اگه خواست بکشه اینجوری میکشــه؟
تشنه میکشه؟
با اسب رو بدنش میتازونه؟
وقتی اینجوری کشت سرشو سر نیزه میزنه؟
به بچه شش ماهش هم رحم نمیکنه؟
به دختر سه سالش؟
به اهل و عیالش؟

.

.

.

عاشورا . . . آه

یادمان باشد :
اول نماز حسین، بعد عزای حسین
اول شعور حسینی، بعد شور حسینی
محرم و صفر زمان بالیدن است ،
بساطش آموزه است نه موزه ،
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن ...

برادران شهیدم ، محرم امسال هم در کنار ارباب هستید ، التماس دعـــا ♥

♥ السلام علیک یــا ابا عبدالله ♥

جانباز بعدی سر می گذارد روی شانه آقـا و هق هق گریه می کند.

آقـا هم همینطور او را در آغوش می گیرند تا یک دل سیر گریه کند ...

جانباز می گوید: اگر حکم جهاد بدید همین ایثارگران صف اول هستند.

آقـا می فرمایند: حکم جهاد میدم،

ولی هنوز جهاد نظامی لازم نیست،

جهاد فکری کنید،

جهاد تبلیغی کنید ...

دلگیرم!

هرچه می دَوَم،

به گرد پایتان هم نمیرسم ...

مسئله یک سربند و یک لباسِ خاکی نیست ...

هوای دلم از حد هشدار گذشته!!!